แค่กลัวพรุ่งนี้มันจะสายเกิน
และมันคงไม่ทัน
ถ้าหากพรุ่งนี้มันคงสายไป
ถ้าใช้ไปอีกวัน
มันมีเพียงกูที่กูรู้ดี
กูเลยเลือกทำมากกว่าทุกที
(มากกว่าทุกที)
แค่กลัวพรุ่งนี้มันจะสายเกิน
และมันคงไม่ทัน
ถ้าหากพรุ่งนี้ฉันต้องตายไป
ถ้าใช้ไปอีกวัน
มันมีเพียงกูที่กูรู้ดี
กูเลยเลือกทำมากกว่าทุกที
(มากกว่าทุกที)
เพราะว่ามันนั้นถึงเวลานาฬิกามันมาปลุก
พร้อมกับแสงดวงอาทิตย์มาสาด
สิ่งที่ตั้งใจที่เคยทำเป็นประจำไม่เคยหยุด
ยังจดไว้อยู่ในลิสต์กระดาษ
ที่พวกมึงฟังกันทุกคำในทุกวันมันสนุก
ไม่ได้จ่ายกันวิละบาท
กูให้ทุกสิ่งมัน Spit จากปาก
เพราะว่าชีวิตกูไม่คิดประมาท
Yo what's up เพื่อนๆ มึงไม่เขื่อกู
ฮิบฮอบทุกคนมึงคือเพื่อนกู
ตื่นตอนสายลองเลื่อนดู
วงการทุกคนกำลังเฟื่องฟู
กูขอเพียงแค่บีท และก็ Realistic
เอาไรห์มดีๆ ออกมาจำลองขาย
กูยัง Still me ไม่เคยทำกลอนหาย
ไม่ทำตอนนี้มึงจะทำตอนไหน
ขวางความคิดกูตลอด กูก็คิดอยู่ตลอด
พวกคว*นั้นมันมองไร
แต่กูไม่คิดที่จะจอด ต่อให้คิดกันไม่ออก
ถึงพวกมึงไม่พอใจ
พวกมึงก็รู้ปกติ กูไม่ยอมใคร
เพราะกูไม่ให้ปรสิต เข้ามาชอนไช
กูไม่ต้องรอพรมลิขิต ไม่ต้องลองใจ
ก่อนที่จะสายไม่มีสิทธิ์ แล้วมึงรอไร
แค่กลัวพรุ่งนี้มันจะสายเกิน
และมันคงไม่ทัน
ถ้าหากพรุ่งนี้มันคงสายไป
ถ้าใช้ไปอีกวัน
มันมีเพียงกูที่กูรู้ดี
กูเลยเลือกทำมากกว่าทุกที
(มากกว่าทุกที)
แค่กลัวพรุ่งนี้มันจะสายเกิน
และมันคงไม่ทัน
ถ้าหากพรุ่งนี้ฉันต้องตายไป
ถ้าใช้ไปอีกวัน
มันมีเพียงกูที่กูรู้ดี
กูเลยเลือกทำมากกว่าทุกที
(มากกว่าทุกที)
มันก็เหมือนว่าถึงเวลามองที่เข็มนาฬิกา
เข็มวินาทีไม่หยุดเดิน
รวมทั้งหมู่ดาวบนฟ้ารถในชานชลา
มันไม่เคยหยุดที่จุดเดิม
แล้วมึงเลือกที่จะทำหรือว่าถูกลืม
หรือจะยอมหมดไฟก่อนจะถูกเจอ
เพราะมึงต้องเข้าใจ
กฎและการเป็นไปของโลกไม่มีอะไรที่อยู่ยืน
กูเลยเข้าสตู อัดเเละเขียนบันทึกชีวิต เชี้ย
ไม่ใช่เเค่นึกหรือคิด
คนบอกปรัชเพลงกูลึกชะมัด ใช่
แล้วมันยังไงกันวะ
กูก็ไม่รู้ว่ามึงทำไปเพื่อใครเพราะอะไร
แต่ว่า Rap กูเป็นไฟอยู่แล้ว
ถ้ามึงสงสัยว่าทำไม Rap
กูไว้ให้เข้าใจว่าจะไม่เสียเวลาอีกแล้ว
หมดเวลาสาธยายความ
ที่กูหมายตาคือกูต้องพัฒนาขึ้นไปอีก Man
อย่าให้ต้องมาขยายความ
นี้คือสายไรม์ในทุกลมหายใจคือภาษา Rap
ฉายาที่ขนานนาม
พวกกูสร้างสรรค์งานสื่อสารจนคนยอมรับ
หมดเวลาสับสนเพราะว่าทางซับซ้อน
ไม่ใช่การซักซ้อมเตรียมพร้อมซะ
เพราะมันอาจจะไม่ทัน
และถ้ายังไม่ได้ทำเกิดถ้าตายมันคงเสียดาย
และจะไม่เสียเวลาให้กับเรื่องที่มันแย่
ที่มันคอยซ้ำเติมให้กูเสียใจ
เพราะมันอาจจะไม่ทันแล้ว
กูแค่บอกกับตัวเองไปบนเพลงตอนเขียนไรห์ม
แล้วในบาร์สุดท้ายที่กูกำลัง Rap
มันแค่บทชีวิตอย่าคิดจะเถียงเลย
แค่กลัวพรุ่งนี้มันจะสายเกิน
และมันคงไม่ทัน
ถ้าหากพรุ่งนี้มันคงสายไป
ถ้าใช้ไปอีกวัน
มันมีเพียงกูที่กูรู้ดี
กูเลยเลือกทำมากกว่าทุกที
(มากกว่าทุกที)
แค่กลัวพรุ่งนี้มันจะสายเกิน
และมันคงไม่ทัน
ถ้าหากพรุ่งนี้ฉันต้องตายไป
ถ้าใช้ไปอีกวัน
มันมีเพียงกูที่กูรู้ดี
กูเลยเลือกทำมากกว่าทุกที
(มากกว่าทุกที)